Þessar "skuldir" voru aldrei til ...

... ekki frekar en góðærið.

Og það er svívirðilegt að meintir verndarar almennings á launum láti svona út úr sér.
Fyrirlitleg og desperate tilraun til þess að viðhalda status quo.

Þessi orð eiga líka við um þingmann SjálfstæðisFLokksins sem geystist fram á ritvöllinn – að því er virtist i þeim eina tilgangi að reka fleyg á milli fólks.
Hvað gengur þeim manni til? Á sá maður banka? Er sá maður bílasali í aukavinnu?
Er ekki nærri því jafn gaman að vera á þingi, ef þrælarnir fá nú að halda einhverju af ævistarfinu?
Allir sem tala á þeim nótum sem þessir þingmenn gera, ættu að vita eitt:
Við, sem fjórða hvert ár heitum „kjósendur“ en heitum nú niðrandi samheitinu „skuldarar“ –
við litla fólkið sem dregur hlassið og ófreskjuna Ísland í dag –
við vitum vel að þessir peningar voru aldrei til.
Þær 20 milljónir sem var smurt ofan á lánið mitt voru aldrei til –
nema hugsanlega inni í skapandi bókhaldi Landsbankans, eftir að eigendur hans voru búnir –
fyrst að lokka fólk til þess að taka þessi lán og síðan að fokka krónunni.
Við kjósendur, neytendur og landsmenn allir vita auðvitað líka, að núna verður spriklað.
Allt gert til þess að hafa af okkur lágmarks mannréttindi.
Og hættan er vissulega sú að við látum okkur hafa það – einn ganginn enn.
Og ætli það sé ekki einmitt það sem þeir sem tala svona reikna með?