Með myllustein um háls...

,,Hver sem tekur við barni, tekur við mér. En hverjum þeim sem tælir til falls einn af þessum smælingjum, sem á mig trúa, væri betra að vera sökkt í sjávardjúp með myllustein hengdan um háls." Matt 18:6

Ég finn mig knúna til þess að lýsa ofboðslegum vonbrigðum með að heyra herra Karl draga seiminn í gærkvöldi, aðspurður hvort hann tryði Guðrúnu Ebbu og gefa síðan sterklega til kynna að hann tryði henni ekki.

Hann segist ekki hafa "forsendur" til að efast um frásögn hennar - er þá kannski enn árið 1996 og er herra Karl nú orðinn dómari - yfir Guðrúnu Ebbu?! Semsé ekki yfir dauðum - bara lifendum?

Persónuleg afsökunarbeiðni til Guðrúnar Ebbu myndi gera illt verra - kæmi hann með hana, væri hann í raun að þvinga hana til þess að fyrirgefa honum aðdróttun um að hún segði ekki satt frá.

Einungis opinber afsökunarbeiðni myndi duga - á sama stað og aðdróttunin kom fram.

Því með þessu látbragði og tregðunni til þess að svara undir eins Já, ég trúi henni, er herra Karl að ,,dæma" Guðrúnu Ebbu andlega vanheila manneskju, sem ekki einasta slítur sambandi við fjölskyldu sína undanfarin mörg ár, heldur kemur á fyrrum vinnustað föður síns látins og lýgur upp á hann hroðalegum glæp! Enginn heilbrigður einstaklingur ber slíkt upp á eigin föður að tilefnislausu enda ljóst að málið hefur átt langan aðdraganda og afleiðingar eru miklar fyrir hana. Þetta var augljóslega nokkuð sem Guðrún Ebba varð að gera.

Er biskup að ýja að því að brot Ólafs séu eitthvað vafaatriði?

Hvað þurfa margar konur að koma fram, til þess að bara ein þeirra verði trúverðug?

 

Glæpur herra Karls er sá að gefa í skyn að fórnarlambið sé lygari. Þó er herra Karl samtímis að viðurkenna að "kirkjan hafi brugðist þessum konum" og segir: "Við höfum látið þessi mál okkur að kenningu verða. Ég harma að það skuli vera konur sem sitji inni með sorg og reiði út í kirkjunnar þjóna, þar á meðal mig, fyrir að hafa brugðist þeim í þessum efnum."

Kirkjan "hans" hefur þó ekki látið sér eitt né neitt að kenningu verða.

Hún er jafn lok, lok og læs og jafn ótrúverðug og allar stærstu stofnanir landsins.

Svo bar hann þá ógæfu að bregðast Guðrúnu Ebbu í gærkvöldi, bregðast henni með semingi og látbragði. Neita henni um þau grið sem kirkjan "hans" heitir okkur öllum.

Svei attan, segi ég. Skammist ykkar, segi ég.

Ég get því miður ekki sagt mig úr þjóðkirkjunni - það gerði ég í maí árið 1996. Sem dótturdóttir kristnustu konu á Íslandi þarf ég þó sem betur fer ekki að treysta á „organized religion“. Ég tala oft við Guð, aðallega þegar ég þarf á honum að halda. Þetta er ekki bara skeytingarleysi um Hans hag, það er viss tillitssemi fólgin í þessu; ég gef mér að margir séu að reyna að ná í Hann at any given time.

Ef ég væri ekki búin að segja mig úr þjóðkirkjunni myndi ég þó gera það núna, vegna þeirra vonbrigða sem framganga herra Karls olli mér í gærkvöldi. Ég stóð nefnilega í þeirra barnalegu trú, að hann væri "one of the good guys".

 

Hvarflað að forsætisráðherra að segja sig úr þjóðkirkju