Ísafold og Ræningjarnir 40

Samkvæmt OECD skýrslu fyrir síðustu þrjá mánuði 2009, hafði einkaneysla á Íslandi dregist saman um 16,5% - en "government consumption" um heil 1,9%.
Þá eru 98,1% eftir í pottinum. Síðan hefur ekkert breyst.
Við erum að tala um batterí sem virðist á stundum bara hrein dýrafita. Semsé ekki fjölómettuð, heldur þessi sérdeilis óholla fita sem endar bara með kransæðastíflu eða þaðan af verra.
Hinum megin við þau stjórnvöld sem gætu skorið niður fituna - verum bara pen - um 38,1% - ef einhver vilji væri til þess - erum við. Við sem bloggum og borgum og þjáumst af kvíða - mest í hljóði af því það er ellefu mánað bið hjá geðlækninum og það er ekki hægt að leggja þessar hugsanir á vinina - sem hafa sitt að kljást við. Fyrir utan að blogga og borga og vera með kvíðahnút í maganum í eitt og hálft ár - erum við ábyrg fyrir partýinu sem ræningjarnir 40 buðu í. Nei, ég veit, þeir buðu ekki okkur - heldur sjálfum sér og spúsunum. En við eigum samt að borga.
Við erum ábyrg fyrir þeirra gróða af því við vorum svo barnaleg að trúa því - trúa því jafnvel heitt og innilega, að það væri einstakt að vera Íslendingur.
Spretta á fætur á sunnudagskvöldum þegar þjóðsöngurinn kom í sjónvarpinu, leggja hönd á brjóst og finna ástina og stoltið sem fylgdi því einu sinni að vera Íslendingur.
Og af því að okkur fannst varið í að vera Íslendingar - þá kusum við yfir okkur stjórnvöld - sem síðan klúðruðu okkar málum big time - og þess vegna erum við ábyrg fyrir sparifé fólks úti í löndum og þess vegna hefur fólk sem við kusum yfir okkur verið í öðru (mikilvægara) en að sinna okkur - sem eigum samt að borga gillið. Okkur er sagt: "Enginn mannlegur máttur getur lagað þjófnaðinn frá þeim sem tóku  húsnæðislán í erlendri mynt."

Ég tók t.d. lán upp á kr 13,6 milljónir árið 2007. Á síðustu skattskýrlu (sem er forprentuð) þurfti ég að skrifa upp á að lánið stæði nú í kr 31 milljón. Það var ekki hægt að breyta þessari upphæð - það var annað hvort að láta upphæðina standa eða ekki geta sent skýrsluna inn. Þetta lít ég á sem blackmail.

En stóra málið okkar tugþúsunda sem erum í þessari stöðu að lán hafa nær þrefaldast á þreumr árum, er að ég eða þú eða einhverjar aðrir landar kusu eitthvert fólk sem svo kom í ljós að var ekki traustsins vert. Þess vegna þurfum við að borga þetta eða láta lífið ella á flótta undan skattyfirvöldum. Því þeir elta litla kellingu eins og mig og litla kalla eins og þig. Við erum ekki með neinn her sem stekkur til að verja okkur í ræðu og riti. Ég er ekki með þennan her og við þessir 30 þúsund einstaklingar hér á landi sem lifum undir svokölluðum lágtekjumörkum erum ekki með þennan her.
Þessi her er til, en hann berst einungis fyrir Ræningjana 40.
Og fólkið sem við kusum yfir okkur síðast er heldur ekki okkar megin í tilverunni.
Það versta er samt, að við megnum ekki að vera vinir okkar sjálfra.

Þess í stað bloggum við, í stað þess að taka okkur saman í andlitinu - fyrir hádegi á morgun - og koma því til skila til allra viðkomandi aðila - allra sem málið er skylt - að þetta gengur ekki lengur.

 

Breytingar ræddar áfram